ภาษาจีน..ภาษากาย..ภาษาใจ
เมื่อสองปีที่แล้ว ตอนที่เรามาเรียน มากิน มาอยู่ที่ไต้หวันช่วงแรก ๆ ความอึดอัดของเราช่วงนั้นก็คือเรื่องภาษาจีนนี่แหละ เราไม่เคยนึกมาก่อนเลยว่าแค่การไม่รู้ภาษาจีนจะทำให้ชีวิตติดขัด หาข้าวกินลำบาก สื่อสารกับคนไต้หวันนอกมหาลัยยากขนาดนี้ เราไม่เคยเรียนรู้ภาษาจีนกลางมาก่อน และหลักสูตรที่เรามาเรียนที่นี่เป็นหลักสูตร International ใช้ภาษาอังกฤษสื่อสาร
ก่อนเดินทางมาเรียนที่นี่ก็ไปซื้อหนังสือคู่มือพูดภาษาจีนสำหรับนักเดินทางแต่เดชะบุญ~ดั๊นเป็นภาษาจีนกลางที่ใช้ในจีนแผ่นดินใหญ่ซึ่งตัวเขียนเป็นแบบ simplify แต่ที่ไต้หวันใช้ตัวเขียนแบบ traditional คือมีขีดเยอะกว่า แต่การออกเสียงอ่านเหมือนกัน จะต่างกันก็ตรง accent มั้ง ตอนมาอยู่ที่นี่ช่วงเดือนแรก ๆ ยังไม่เข้าใจภาษาจีน ... เวลาเดินไปไหน มาไหน ไม่รู้ว่าเค้าพูดอะไรกัน อ่านป้ายสินค้าหรือป้ายลดราคาไม่ออก อ่านฉลากข้างขวดที่มีแต่ภาษาจีนไม่ได้ ขวดแชมพู ครีมนวดผม หรือครีมอาบน้ำแยกไม่ออกเลย .. อ่านป้ายเมนูอาหารไม่ได้. อยากกินอะไรก็บอกเค้าไม่ถูก ช่วงนั้นที่พอทำได้ก็คือต้องหัดท่องศัพท์เป็นคำ ๆ เช่น ฟ่าน(ข้าว) เมี่ยน(บะหมี่) หมู(จูโร่) ไก่(จีโร่) เผ็ดมาก (ต้าล่า) ถ้าไปยืนหน้าร้านอาหารสักร้าน เช่น ถ้าอยากกินข้าวไก่ทอดเผ็ดๆ ก็จะพยายามบอกเค้าว่า ฟ่าน จีผาย ต้าล่า บอกเป็นคำ ๆ เค้าก็ทำให้ถูก ... แต่ถ้าจะสั่งข้าวผัดก็จำแค่คำว่า ฉร่าว ฟ่าน ถ้าจะกินข้าวผัดใส่ไข่ ก็เติม ต้าน เข้าไปข้างหน้าเป็น ต้าน ฉร่าว ฟ่าน หรือข้าวผัดหมู ก็เป็น จู โร่ ฉร่าว ฟ่าน ... บอกเป็นคำ ๆ แบบนี้ ..ถ้าเราสั่งไปแล้วเค้าตอบกลับว่า เหมย โหย่ว แปลว่า ไม่มี เราก็ต้องใช้สั่งใหม่ที่คิดว่าเค้ามี หรือถ้าจะให้ง่าย ๆ ไม่ต้องใช้สมองมากมายนัก เราจะเข้าไปยืนหน้าร้านขายอาหารที่คนรุมเยอะ ๆ แล้วสังเกตว่าคนไหนสั่งอะไรที่ดูน่ากินบ้าง พอเห็นว่าแม่ค้าเอาอาหารที่ปรุงเสร็จตักใส่จานหรือตักใส่กล่องก็จะรีบมองดูก่อนเค้าจะยกไปเสิร์ฟหรือปิดกล่อง พอเห็นว่าเมนูนี้ดูน่ากินก็จะต้องรีบชี้บอกแม่ค้าว่าเอาแบบนี้ให้เราอันนึง โดยบอกว่า หว่อ เหย้า อิยั่ง ฉันอยากได้แบบอันนี้ อย่าลืมใช้นิ้ว point to your target ด้วยล่ะ..ถ้าแม่ค้าเข้าใจ ก็จะได้กินสมใจ แต่ถ้าเค้าถามอะไรเพิ่มเติม เราจะใบ้แด๊ก..เค้าพูดอะไรมาฟะ..!!! ...เฮ้อ! ลำบากจริงตรู
ภาษาจีนหลายคำออกเสียงยากมาก พูดยังไงก็รู้ ทำปากไม่เถือกซะที บางคำมันใช้ อยว ควบกันสามตัว เช่น อยวี่ ต้องออกเสียงทั้ง อยว รวมกันใช้สระอีร่วมกัน ตรูละประดิษฐ์ทรงปากให้ออกเสียงแบบนั้นไม่ถูกเลย... มหาลัยมีคลาสสอนภาษาจีนในชีวิตประจำวันให้นักศึกษาต่างชาติ ก็หวังว่าคลาสนั้นคงช่วยให้เราสามารถดำรงชีวิตอยู่ที่นี่ได้ง่ายขึ้น
ก่อนเดินทางมาเรียนที่นี่ก็ไปซื้อหนังสือคู่มือพูดภาษาจีนสำหรับนักเดินทางแต่เดชะบุญ~ดั๊นเป็นภาษาจีนกลางที่ใช้ในจีนแผ่นดินใหญ่ซึ่งตัวเขียนเป็นแบบ simplify แต่ที่ไต้หวันใช้ตัวเขียนแบบ traditional คือมีขีดเยอะกว่า แต่การออกเสียงอ่านเหมือนกัน จะต่างกันก็ตรง accent มั้ง ตอนมาอยู่ที่นี่ช่วงเดือนแรก ๆ ยังไม่เข้าใจภาษาจีน ... เวลาเดินไปไหน มาไหน ไม่รู้ว่าเค้าพูดอะไรกัน อ่านป้ายสินค้าหรือป้ายลดราคาไม่ออก อ่านฉลากข้างขวดที่มีแต่ภาษาจีนไม่ได้ ขวดแชมพู ครีมนวดผม หรือครีมอาบน้ำแยกไม่ออกเลย .. อ่านป้ายเมนูอาหารไม่ได้. อยากกินอะไรก็บอกเค้าไม่ถูก ช่วงนั้นที่พอทำได้ก็คือต้องหัดท่องศัพท์เป็นคำ ๆ เช่น ฟ่าน(ข้าว) เมี่ยน(บะหมี่) หมู(จูโร่) ไก่(จีโร่) เผ็ดมาก (ต้าล่า) ถ้าไปยืนหน้าร้านอาหารสักร้าน เช่น ถ้าอยากกินข้าวไก่ทอดเผ็ดๆ ก็จะพยายามบอกเค้าว่า ฟ่าน จีผาย ต้าล่า บอกเป็นคำ ๆ เค้าก็ทำให้ถูก ... แต่ถ้าจะสั่งข้าวผัดก็จำแค่คำว่า ฉร่าว ฟ่าน ถ้าจะกินข้าวผัดใส่ไข่ ก็เติม ต้าน เข้าไปข้างหน้าเป็น ต้าน ฉร่าว ฟ่าน หรือข้าวผัดหมู ก็เป็น จู โร่ ฉร่าว ฟ่าน ... บอกเป็นคำ ๆ แบบนี้ ..ถ้าเราสั่งไปแล้วเค้าตอบกลับว่า เหมย โหย่ว แปลว่า ไม่มี เราก็ต้องใช้สั่งใหม่ที่คิดว่าเค้ามี หรือถ้าจะให้ง่าย ๆ ไม่ต้องใช้สมองมากมายนัก เราจะเข้าไปยืนหน้าร้านขายอาหารที่คนรุมเยอะ ๆ แล้วสังเกตว่าคนไหนสั่งอะไรที่ดูน่ากินบ้าง พอเห็นว่าแม่ค้าเอาอาหารที่ปรุงเสร็จตักใส่จานหรือตักใส่กล่องก็จะรีบมองดูก่อนเค้าจะยกไปเสิร์ฟหรือปิดกล่อง พอเห็นว่าเมนูนี้ดูน่ากินก็จะต้องรีบชี้บอกแม่ค้าว่าเอาแบบนี้ให้เราอันนึง โดยบอกว่า หว่อ เหย้า อิยั่ง ฉันอยากได้แบบอันนี้ อย่าลืมใช้นิ้ว point to your target ด้วยล่ะ..ถ้าแม่ค้าเข้าใจ ก็จะได้กินสมใจ แต่ถ้าเค้าถามอะไรเพิ่มเติม เราจะใบ้แด๊ก..เค้าพูดอะไรมาฟะ..!!! ...เฮ้อ! ลำบากจริงตรู
ภาษาจีนหลายคำออกเสียงยากมาก พูดยังไงก็รู้ ทำปากไม่เถือกซะที บางคำมันใช้ อยว ควบกันสามตัว เช่น อยวี่ ต้องออกเสียงทั้ง อยว รวมกันใช้สระอีร่วมกัน ตรูละประดิษฐ์ทรงปากให้ออกเสียงแบบนั้นไม่ถูกเลย... มหาลัยมีคลาสสอนภาษาจีนในชีวิตประจำวันให้นักศึกษาต่างชาติ ก็หวังว่าคลาสนั้นคงช่วยให้เราสามารถดำรงชีวิตอยู่ที่นี่ได้ง่ายขึ้น
Comments
Post a Comment