Opalis

1. They move on. They don't waste time feeling sorry for themselves.      มุ่งไปข้างหน้าเพื่อสร้างสิ่งดีงาม ไม่ยอมเสียเวลามารู้สึกเสียใจ เสียดายกับสิ่งที่เกิดขึ้นแล้ว.      สู้เข้าไปอย่าได้ถอย..ทุกคนคอยเอาใจช่วยอยู่ !! สิ่งดีๆ เกิดขึ้นแน่นอน อย่าเสียเวลานั่งตัดพ้อ หมดแรงใจ เสียเวลารู้มั๊ย! 2. They embrace change. They welcome challenges.      พร้อมรับการเปลี่ยนแปลงได้เสมอ      สิ่งไม่คาดคิดเกิดขึ้นทำไง? ยอมรับแล้วจัดการมันอยู่ให้อยู่มือ สิ่งเหล่านี้มักจะคู่กับผู้กล้าอย่างเราอยู่แล้ว มันก็เรื่องธรรมดา 3. They stay happy. They don't complain. They don't waste energy on things they can't control.     มีความสุขเสมอ ไม่ยอมเสียพลังและเวลาไปกับสิ่งที่มันควบคุมไม่ได้     ทำตัวให้สุขสดชื่นเข้าไว้ มีประโยชน์อะไรที่นั่งจ๋องๆ หมดพลังให้เสียราศี กับเรื่องที่เราควบคุมไม่ได้  4. They are kind, fair, and unafraid to speak up. They don't worry about pleasing other people.     ทำตัวดี ...

If I am asked, Why do the Thais love the King Rama 9 so much? The answer from my heart is that.. it is because he is a great role model in living with worth and happiness. Why one is born? for what purpose? is that we just born to grow up, enjoy life, then pass away. Or we born for creating, contributing good things for others before leaving.  His majesty is my role model in living for others, many good things he has done for Thais are the great examples for worth and meaningful living. On the day that he was crowned, more than 70 years ago, he said "We will reign with righteousness for the benefit of the Thai people". He keeps his promise throughout his life. I will embrace him as an example of self-worth to others. I will honestly work hard for others for a lifetime. ในฐานะที่เป็นคนไทยคนนึง..หากมีใครมาถามว่า..ทำไมเราถึงรักเทิดทูนในหลวง ร.9?  เราก็จะตอบว่า เพราะท่านคือ"บุคคลที่เป็นแบบอย่างให้กับเราในการใช้ชีวิตอยู่อย่างมีคุณค่าและมีความสุข" คนเราเกิดม...

ปี พ.ศ.2555 บอกใครจะเชื่อว่า "ยาหอม" ก็ยังเป็นสิ่งที่ติดกระเป๋าของเราตลอดเวลา .. แทนที่จะเป็นลูกอมอิมพอร์ตหรือหมากฝรั่งล๊อตเต้ที่มีแพ็คเกจเท่ๆ ดูทันสมัย ..เวลาหยิบขึ้นมากินก็ดูเท่ เก๋ไก๋ เสริมบุคลิกให้ดูเป็นคนรุ่นใหม่ ต่างจากเราตอนที่จะหยิบยาหอมขึ้นมากินกลางวงในหมู่เพื่อนฝูงที่กำลังคุยกันอย่างออกรส เพื่อนจะตกใจว่า เฮ้ย~ ไม่สบายหรือ ? เป็นไรมากป่าว ?  ขนาดติดยาหอมไว้ในกระเป๋าเลยเหรอ?  มันยากที่จะพูดอธิบายน่ะ ..ลองใครมาเปิดกระเป๋าของเราสิ ถ้าเห็นว่ามีขวดยาหอมพร้อมร่องรอยการบริโภคอย่างสม่ำเสมอแล้ว เค้าคงคิดว่า คุณยายเจ้าของกระเป๋าใบนี้คงวัยรุ่นน่าดู เลือกกระเป๋าใช้ได้อินเทรนด์ไม่สมวัยเล้ยยย... จะบอกให้ว่าเมื่อก่อนเราก็ชอบกินยาอมโบตันด้วยแหละ แต่เนื่องจากว่ายาอมโบตันราคาแพงกว่า มีส่วนผสมที่ให้ความหวานอยู่นิดๆ ทำให้เราวิตกจริตไปเองว่ากินเยอะอาจทำให้อ้วนได้ และอีกอย่างกินแป๊บเดียวก็หมด ก็เลยลองเปลี่ยนมาบริโภคยาหอมดู ก็พบว่ารสชาดเย็นๆ หอมๆ กินแล้วชุ่มชื่นใจเหมือนกัน ถูกใจใช่เลยก็เลยพกติดตัวตลอดมา.. เคยมีเพื่อนหลายคนทักว่า กินยาหอมแบบนี้ติดหรือป่าวเนี่ยะ ? ทำเราตกใจเ...

เคยแอบคิดเล่นๆ นะว่าคนไต้หวันที่นี่ เวลาเค้ามองหน้าเรา เค้าจะคิดว่าเราเป็นพวกเดียวกับเค้าไหม ? เราพอจะทำตัวเนียนๆ เป็นคนไต้หวันมั่งได้หรือป่าว?  ราชนิกูลของเราก็มีเชื้อสายจีนแต้จิ๋วนะ อากงยังถือบัตรต่างด้าวอยู่เลย แต่จริงๆ แล้วเราเป็นคนจีนพันธุ์ทางแล้วล่ะ ความเป็นคนจีนอยู่ในตัวแค่ 25% ผิวเหลืองเหมือนคนเอเชียใต้ที่ไม่คล้ำทั่วไป และเราก็ดูไม่หมวยเท่าไหร่ ตอนที่ได้มาอยู่ที่นี่ช่วงแรก ๆ ก็รู้สึกได้ว่าหน้าตาเราไม่เหมือนคนที่นี่ เพราะคนที่นี่เค้าหมวยตี๋ของแท้ระดับเพ็ดดีกรี  มองหน้าก็รู้ว่าโตมาด้วยเต้าหู้ ซีอิ๊ว ซาลาเปาแน่นอน เวลาเดินไปไหนมาไหนกับน้องออน (เป็นคนใต้ สุราษ) ก็ชอบมีคนทักน้องออนว่าหน้าเหมือนฟิลิปปินส์ ไม่เหมือนคนไทย แล้วก็บอกว่าเราหน้าไม่เหมือนคนไทยเลย (คนไทยในความคิดพวกเค้าต้องผิวดำๆ เพราะแรงงานไทยมาทำงานโรงงานที่นี่เยอะ) และก็ว่าเราหน้าไม่เหมือนคนไต้หวันด้วย เค้ายืนคิดอยู่นานก็ทายไม่ได้ว่าเรามาจากไหน  มันทำให้เราคอนฟิวส์มาก ๆ ว่าหน้าตรูนี่มันไม่บ่งเชื้อชาติเลยเหรอ หรือเราจะหน้าเหมือนแม้วแบบที่เราเคยรู้สึกมาตลอด .. และแล้ววันนึง ..... ก็ได้คำตอบ ....คำตอบ...

เมื่อสองปีที่แล้ว ตอนที่เรามาเรียน มากิน มาอยู่ที่ไต้หวันช่วงแรก ๆ ความอึดอัดของเราช่วงนั้นก็คือเรื่องภาษาจีนนี่แหละ เราไม่เคยนึกมาก่อนเลยว่าแค่การไม่รู้ภาษาจีนจะทำให้ชีวิตติดขัด หาข้าวกินลำบาก สื่อสารกับคนไต้หวันนอกมหาลัยยากขนาดนี้ เราไม่เคยเรียนรู้ภาษาจีนกลางมาก่อน และหลักสูตรที่เรามาเรียนที่นี่เป็นหลักสูตร International ใช้ภาษาอังกฤษสื่อสาร                ก่อนเดินทางมาเรียนที่นี่ก็ไปซื้อหนังสือคู่มือพูดภาษาจีนสำหรับนักเดินทางแต่เดชะบุญ~ดั๊นเป็นภาษาจีนกลางที่ใช้ในจีนแผ่นดินใหญ่ซึ่งตัวเขียนเป็นแบบ simplify แต่ที่ไต้หวันใช้ตัวเขียนแบบ traditional คือมีขีดเยอะกว่า แต่การออกเสียงอ่านเหมือนกัน จะต่างกันก็ตรง accent มั้ง ตอนมาอยู่ที่นี่ช่วงเดือนแรก ๆ ยังไม่เข้าใจภาษาจีน ... เวลาเดินไปไหน มาไหน ไม่รู้ว่าเค้าพูดอะไรกัน อ่านป้ายสินค้าหรือป้ายลดราคาไม่ออก อ่านฉลากข้างขวดที่มีแต่ภาษาจีนไม่ได้ ขวดแชมพู ครีมนวดผม หรือครีมอาบน้ำแยกไม่ออกเลย  .. อ่านป้ายเมนูอาหารไม่ได้. อยากกินอะไรก็บอกเค้าไม่ถูก ช่วงนั้นที่พอทำได้ก็คือต้องห...

เราอยากเล่าถึงวันนึงที่ไปกินอาหารไทยที่ภัตตาคารอาหารไทยหรูย่าน downtown ซะหน่อย วันนั้นที่ได้ไปก็เพราะมีเหล่าซือใจดีคนนึง เค้าชอบคนไทยมาก ๆ เค้าเลยเอ็นดูนักเรียนไทยเป็นพิเศษ ท่านพาไปกินอาหารไทยที่ร้านนี้ค่ะ ไปกับเหล่าซือและก็ไท่ไท่(เมีย)ของเหล่าซือด้วย ร้านอาหารตกแต่งแบบไทย ๆ มีรูปภาพสถานที่ท่องเที่ยวในไทย บรรยากาศไทยๆ ดี มีพระฉายาลักษณ์ของพ่อหลวงรัชกาลที่ห้า ท่านกำลังคั่วอะไรสักอย่างอยู่ท่าน้ำ เป็นภาพที่ท่านใส่ผ้าขาวม้า สูบบุหรี่ แล้วทำอาหารไปด้วยไง ที่ร้านเปิดเพลงไทยด้วยนะ ได้ยินพี่เบิร์ดร้องเพลง "สรุปว่าบ้า" (อัลบั้มเก่ากรุทองมั๊กม๊าก)  เหล่าซือพาไปนั่ง และก็สั่งอาหาร วันนั้นได้กินเมนูดังนี้ เมนูแรก.  แกงเขียวหวานไก่ ซึ่งมีแต่เนื้อไก่กับน้ำแกงเขียวหวาน รสชาติออกหวาน มันกระทิ ไม่มีผักเลย รสชาด งั้น ๆ ถ้าทำรสชาดแบบนี้ขายที่เมืองไทย คงเหลือบานตะไท ไม่มีใครซื้อกินแน่นอน เมนูที่ 2. ผัดกะเพราไก่สับ ประกอบด้วยเนื้อไก่สับ มีใบกะเพราสามสี่ใบให้เห็นว่านี่คือผัดกะเพรานะวุ้ย! ไม่ใช่ผัดคื่นช่าย  แล้วโรยหน้าด้วยพริกป่น  โอ้โห สรุปคือได้กินไก่ผัดน้ำมันโรยหน้า...